home / persoonlijke ontwikkeling / autonomie / behoeften / bedreiging behoeften

Bedreigd in jouw basisbehoeften

Word jij bedreigd in jouw basisbehoeften? Dat kan heel veel in je losmaken. Angsten, onzekerheid, frustratie of boosheid komt los. En je kunt verteerd worden door de zorgen om het bestaan. Jouw stemming verandert in mineur en de levenslust verdwijnt. Dit artikel gaat over:

Introductie van het thema: Bedreigd in jouw basisbehoeften
Belang van het begrijpen van de emotionele impact
Definitie van basisbehoeften
Rol van financiële zekerheid en gezondheid
Emotionele gevolgen: Reacties op bedreigde basisbehoeften
Eigenwaarde: belang ervan, zelfs in moeilijke tijden
Inspirerend voorbeeld
Persoonlijke inzichten: reflectie op persoonlijke ervaringen
Praktische tips

Aanmoediging om vastberaden te blijven en eigenwaarde te behouden

Waarover gaat dit?

Onder basisbehoeften versta ik o.a. eten en drinken. Zullen we wonen er ook bij rekenen? Je moet toch ook ergens wonen? Een plekje hebben waar je mag uitrusten, slapen, huilen of lachen, reken ik bij de basisbehoeften. Een plekje waar jij je thuis voelt! Wonen heeft met veiligheid en geborgenheid te maken immers?
Voor al die dingen hebben we financiën nodig. De schoorsteen moet roken, zegt de volksmond. En dat klopt! Financiële zekerheden, zoeken we niet voor niets. En angst om dat te verliezen kan een motivator zijn om werk te zoeken, zelfs om werk te zoeken wat niet bij je past.

Ik wil ook verlies van gezondheid als bedreiging benoemen. Wanneer je jouw mogelijkheden achteruit ziet gaan, dan wordt er ook aan jouw basisbehoefte getornd. Gezondheid reken ik bij de basisbehoeften. Hoe vaak zeggen mensen niet ‘dat is het allerbelangrijkste’. Als je dat verliest, roept ook tal van gevoelens op. Verlies van gezondheid is een rouwproces.

Bedreiging in jouw behoeften

Dit artikel is geschreven in de serie over: behoeften.

Behoefte: wat is dat?

Wat het met je kan doen!

Ik weet wat het is om in de basisbehoeften bedreigd te zijn. Maar ik weet ook wat dit met je doet. Het vreet aan je bestaanszekerheid, je bestaansrecht, het houdt je elke minuut van de dag bezig. Het kan je volledig beheersen. En maatschappelijk is er meer oog voor je wanneer je het gemaakt hebt. Mensen die het niet gemaakt hebben, zijn niet zo populair.

Bedreiging in jouw basisbehoeften leidt ook tot tal van negatieve gevoelens. Ik noem een paar voorbeelden:

je kunt er onzeker van worden
je gaat twijfelen aan jezelf of over de toekomst
je kunt in paniek raken
je kunt er depressief of somber van worden
je kunt je schamen voor de situatie waarin je terecht gekomen bent
je kunt je schuldig voelen
misschien ben je boos op jezelf of op anderen
het kan gevoelens van afgunst oproepen omdat anderen het beter hebben
het kan leiden tot gevoelens van verwarrring

Eigenwaarde

Pas sprak ik met iemand die circa 15 jaar geleden in de bijstand is geraakt. Ziekte, psychische problematiek hadden deze jongeman zodanig aangeraakt, dat werken niet mogelijk was. Hij belandde in een goedkope huurwoning en moest rondkomen van een minimum inkomen. Hij sprak deze woorden en zei: ‘ik verloor bijna alles, behalve mijn eigenwaarde’. Toen kon ik een traan niet onderdrukken. Ik dacht: ‘wow wat een kerel!’. En uitgerekend deze meneer heeft gespaard om zelf een loopbaantraject te kunnen betalen.
Maar ik begrijp dat er behoorlijk aan jouw eigenwaarde geknaagd kan worden als je alle zekerheden verloren hebt.

Wat ik geleerd heb?

Wanneer je alles verliest, is er niets meer. En dat voelt als een dal. Een dal waar je alleen door moet. Tuurlijk zijn er wel mensen om je heen maar slechts weinigen die begrijpen waar dit over gaat. De één refereert nog subtiel aan jouw schuldgevoel in de trant van: ‘je hebt jezelf in de problemen gewerkt’. De ander zegt: ‘had je achteraf niet beter….’. Maar ja achteraf hè. Ik heb jarenlang achteraf gewoond in een mooi Drents dorpje. En als je ervan houdt, is ’t achteraf mooi wonen. Ik zou het nu niet weer opzoeken. Achteraf, zei die vrouw, had ik ook wel 3 jaar eerder kunnen scheiden. Ik zei: ‘achteraf, had je niet moeten trouwen misschien’. En zo kunnen we doorgaan.

Wat ik geleerd heb is: je moet alleen door het dal. Ik weet wat het is als je daar doorheen moet. Wanneer alles je lijkt te ontvallen. Wanneer de kaarten van je leven worden geschud. Ik weet hoe diep dat kan gaan en hoeveel pijn dat kan doen. Dat is de donkere zijde. Maar er is ook een andere kant. Je gaat relativeren en anders waarderen. Je gaat anders kijken naar het leven. Een zwerver die jarenlang onder de brug geslapen heeft in de stad, kreeg de vraag ‘hoeveel jaar van uw leven bent u kwijtgeraakt?’. Hij zei: ‘ik ben niets kwijtgeraakt, die periode uit mijn leven hoort toch ook bij mij’. En zo is het: ook de pijn, hoort bij jouw ZIJN! Het heeft je gevormd in wie jij bent. Het brengt levensdiepte.

Tips

Ik heb geen praktische tips wanneer jij nu in deze situatie zit. Integendeel. Ik ken jouw situatie niet. Daarom zeg ik het volgende. Ook al ben je alles kwijt, zorg dat je jezelf niet verliest.

Sta op! Maak een plan. Recht je rug. Geef niet op! En waardering vinden begint met eigenwaarde behouden.