home / persoonlijke ontwikkeling / veranderingen / rouwcoaching / uitvaart buurmeisje

De uitvaart van mijn buurmeisje maakte grote indruk op mij!

Een vorige blog ging over het overlijden van mijn buurmeisje.  Inmiddels heeft de indrukwekkende uitvaart plaatsgevonden. Deze uitvaart heeft op mij een hele grote indruk achtergelaten. Bij aankomst bij de locatie waar de uitvaartplechtigheid plaatsvond werden wij begeleid door militairen. In militair kostuum en met witte handschoenen. Vervolgens werden wij naar de zaal begeleid waar de militairen zich opstelden langs de muren van de zaal. Een heel indrukwekkend gezicht.

Beeld bijstellen

Maar op haar uitvaart moest ik mijn beeld van haar drastisch bijstellen. Ik zag haar als een rustig bedeesd meisje, maar ze was opgegroeid tot een zeer stoere meid. Een van haar hobby’s was motorrijden en van deze club was een heel groot aantal mensen aanwezig. Maar het meest onder de indruk was ik van haar omdat ze lid was van de Nationale Reserve. Ik had daar weleens van gehoord, maar had verder geen idee hoe zwaar deze toelating was. En ik wist helemaal niet dat ze de eerste vrouw was die de toelatingstesten bij dit peloton had doorstaan. Vaak als laatste over de streep, met blaren op handen en voeten. Plat op je rug neerkomen en toch weer doorgaan. Parachutespringen, ook dat hoorde erbij. Hoe stoer is dat? Maar het mooiste compliment kreeg ze van haar commandant. Hij was zeker niet blij dat er een vrouw wilde aansluiten, zij had hem hier heel anders tegenaan leren kijken.

Toespraak

Ook van haar werk werd een toespraak gehouden. En hieruit bleek hoe zeer zij daar gewaardeerd werd. En als haar ziekte het maar even toeliet, kwam ze daar een kopje koffiedrinken. Ook hier was ze een van de weinige vrouwen die op de technische afdeling werkte. En ook daar roemden ze haar humor en doorzettingsvermogen. Hoe ze haar waardeerden bleek ook uit het feit dat de vlag op haar werk, een multinational, vanwege haar overlijden halfstok werd gehangen.

Ziek

Maar het aller stoerste was hoe zij haar ziekte heeft gedragen. Samen met haar naasten heeft ze er elke dag uitgehaald wat erin zat. Genietend van het gewone, de natuur en haar gezin. En ik besefte wat voor mooi mens ze was. Niet geworden, want ze was vanaf het begin al een mooi mens, maar ze was ook heel erg bijzonder.

Verbinding

Na de uitvaart sprak iedereen met elkaar en hoorde ik waar zij mijn buurmeisje van kenden. En toen wist ik: blijven praten over een overledene geeft enige troost. Juist in de verhalen voelen we ons verbonden. En zo lang we blijven praten over iemand koesteren we onze herinneringen aan de overledene. En op die manier blijven ze voor altijd voortleven.