Mijn buurmeisje is overleden
Ruim 2 weken geleden is mijn buurmeisje overleden. Zo noem ik haar nog steeds, maar in werkelijkheid was ze een volwassen vrouw met een heel erg fijn gezin. Voor mij bleef ze voor altijd mijn achterbuurmeisje. Mijn eerste vriendinnetje en speelkameraadje.
Samen opgroeien
Wij groeiden samen op in een hele fijne kinderrijke buurt. Het was een tijd dat onze moeders nog geen rijbewijs hadden. Laat staan dat er een auto beschikbaar was. Dus moest over en weer vaak op elkaars kinderen worden gepast. Vaak werden boodschappen voor elkaar meegenomen of bracht een van de moeders ons naar school.
Het was ook een tijd dat we onze buren oom en tante noemden. Leuk is dat ik dat nog steeds doe. Later zijn we als gezin verhuisd maar nooit heb ik zo´n band gekregen als met onze eerste buren en buurt. Ik herinner me nog heel goed dat de vader van mijn buurmeisje altijd leuke dingen bedacht om met de kinderen van de buurt te gaan doen. Het kostte niets maar we hadden zo veel plezier. Tripjes naar het bos, speeltuin of speurtochten, niets was te gek. Mijn buurmeisje en ik trokken veel met elkaar op. Soms met andere kinderen uit de buurt, maar ook vaak met zijn tweeën.
Rouw- en verlies
Bekijk de mogelijkheden voor rouw- en verliesverwerking.
Herinneringen
Ik herinner mij bijvoorbeeld ook nog dat ik tijdens mijn zwemles niet in het 'diepe 'durfde te springen. Ik werd daarom uit de groep gezet en moest maar helemaal overnieuw beginnen. Natuurlijk was ik totaal overstuur, want mijn vriendjes en vriendinnetjes uit mijn buurt gingen wel gewoon door. Van mijn vader en moeder, die beiden bang waren voor water, kon ik niets verwachten. De twee buurmannen zetten mij echter in de auto en zij hebben ervoor gezorgd dat ik alsnog het diepe bad in durfde en de zwemlessen in mijn eigen groep kon voortzetten. Lees ook: de uitvaart!
Bij ons thuis
Mijn buurmeisje heeft ook nog twee maanden bij ons thuis gewoond. Haar broertje werd geboren met een hartafwijking en heeft maanden kritiek in het UMCG gelegen. Mijmerend over vroeger hou ik hier vooral een heel warm gevoel aan over.
Het overlijden van mijn buurmeisje bracht dit gevoel weer naar boven. Een gevoel van dankbaarheid omdat wij beiden zo´n goede start in het leven kregen. Met heel veel liefde en aandacht. Ik zag of sprak mijn buurmeisje niet regelmatig meer, maar ons gezamenlijke verleden zorgde ervoor dat we nooit een afstand ervaarden.
Rust zacht
Nu is die afstand er wel. Ze is na meer dan zeven jaar ziekte heengegaan. En dat heeft ze op een hele moedige manier gedragen. Toch altijd weer de moed gevonden om door te gaan en op een bewonderenswaardige manier. Met mijn buurmeisje is een stukje van mijn jeugd verloren gegaan. Maar de herinnering blijft en wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt.
Rust zacht lief buurmeisje!
Rouw- en verlies
Bekijk de mogelijkheden voor rouw- en verliesverwerking.
Leerdoelen
Bekijk de leerdoelen voor de training omgaan met veranderingen.
