home / persoonlijke ontwikkeling / veranderingen / rouwcoaching / vermindering gezondheid / isolement door ziekte

Isolement door ziekte

Door ziekte kun je in een isolement terechtkomen. Minder mogelijkheden kunnen ervoor zorgen dat je je afzondert, terugtrekt en ook dat je je eenzaam voelt. Dit artikel gaat over het isolement dat is ontstaan door een ingrijpende gebeurtenis in het leven van Anja.

Ik heb onder een steen geleefd

Deze week sprak ik met Anja. Ze is 43 jaar en heeft een vat vol tegenslagen te verduren gehad. Al jong overleed haar vader en dat raakte diep in een hechte familie. Anja is een slimme vrouw. Veel dingen gingen haar gemakkelijk af. Ze kreeg een baan bij een overheidsinstelling en dat ging allemaal prima. Maar haar talent lag ergens anders. Toen die ene dag. Anja kreeg een ongeluk. En haar leven daarna leek alleen maar uit pech te bestaan.

Verwachtingen bijstellen

Leven met pijn, fysiek en emotioneel, is een opgave. Anja ging als eerste naar de afdeling ‘levensverwachtingen’. Ze zei tegen de ambtenaar: ‘Ik ben hier geregistreerd met verwachtingen over huisje, boompje, beestje, man, hond en carrière, maar ik kom hier om mijn verwachtingen met 75% te reduceren’. Anja vertelde hoe de man schrok. Echt zo’n brave hendrik van meten is weten die daar achter de balie zat. Hij zei: ‘Dan valt u vanaf nu in de categorie "weinig waard"’. Anja ging verslagen naar huis. Vroeger was ze een vrouw die altijd ‘beslagen ten ijs’ kwam. Nu is ze verworden tot iemand die ‘verslagen ten ijs komt’.

Niet leven: geleefd worden

Anja kwam aan leven niet toe. Beleven was ver weg. Ze leefde van onderzoek naar onderzoek en van uitslag naar uitslag. Hoop werd hopeloos. Verwachting werd teleurstelling. Ze raakte de regie kwijt. Haar ziel kromp ineen. Ze was niet meer in staat om in eigen levensonderhoud te voorzien. Ze werd afhankelijk van de mildheid en goedgeefsheid van andere mensen. Haar eigenwaarde leverde ze in bij alle instanties die over waardebepalingen gingen.

De schulp

Anja ging verhuizen: ze woont in de schulp 107. Hopelijk overkomt haar niet teveel nu. Stel dat ze iemand tot last is. Hulp vragen wil ze niet. Stel dat ze vervelend zou zijn. Ze is onder een steen gaan leven. Ze denkt en voelt: als ik niets zeg, dan heeft niemand commentaar. En misschien hou ik dat wel vol tot mijn 80e. Ondertussen is iedereen eraan gewend dat Anja tegenslag heeft. En als er weer een nieuwe is reageert de omgeving al snel met: ‘zal wel’.

Mijn interpretatie van dit verhaal

In onze drukke levens, waarin succes en prestatie vaak de boventoon voeren, is het verhaal van Anja een pijnlijke herinnering aan de fragiliteit van het bestaan. Anja heeft onder een steen geleefd, niet omdat ze dat wilde, maar omdat het leven haar een reeks onverwachte klappen toebracht. Haar verhaal is een krachtige herinnering aan de broosheid van menselijk geluk en de onvoorspelbaarheid van ons leven.

Inspiratie

Wat Anja kan betekenen voor anderen in soortgelijke situaties, is een bron van inspiratie zijn. Haar moed om haar verwachtingen bij te stellen, om de confrontatie aan te gaan met de harde realiteit, getuigt van een indrukwekkende mentale veerkracht. In plaats van zich te laten meeslepen door wanhoop, koos ze ervoor om haar levensverwachtingen met 75% te verminderen. Een daad van acceptatie die niet alleen haar eigen last verlichtte, maar ook diende als een baken van hoop voor anderen die worstelen met teleurstellingen.

Nieuwe fase

Anja's verhuizing naar de schulp 107 markeert een nieuwe fase in haar leven. Het is een bescheiden thuis, maar het is de plek waar ze hoopt niet te veel tot last te zijn. Haar stille worsteling, haar angst om anderen tot hinder te zijn, is een emotionele reis die velen zullen herkennen. De schelp waarin ze leeft, symboliseert zowel bescherming als isolatie.

Veerkracht

Anja kan anderen in vergelijkbare situaties een voorbeeld zijn van veerkracht en aanpassingsvermogen. Haar verhaal herinnert ons eraan dat het leven niet altijd volgens onze plannen verloopt en dat het accepteren van nieuwe realiteiten vaak de enige weg vooruit is. In plaats van geleefd te worden door omstandigheden, nodigt Anja ons uit om de regie over ons eigen leven terug te nemen, zelfs als dat betekent dat we onderweg enkele zware lasten moeten achterlaten.

Eigen weg

Laten we Anja niet zien als iemand die 'onder een steen leeft', maar als een vrouw die uit een schulp is gekropen, langzaam haar eigen weg zoekt in een wereld die niet altijd genadig is. Haar verhaal herinnert ons eraan dat empathie en begrip cruciaal zijn in onze interacties met anderen, omdat achter de schijnbaar onopvallende gevels van het dagelijks leven vaak diepe persoonlijke worstelingen schuilen.