home / persoonlijke ontwikkeling / hoogbegaafd coaching / hoogbegaafd stoornis

Hoogbegaafd of een opgeplakte stoornis

Soms lopen hoogbegaafden een levenlang aan tegen onbegrip. En dan tweeledig: ze begrijpen zichzelf vaak niet en ze worden niet begrepen. Wat ik regelmatig hoor is dat er stoornissen worden opgeplakt die onterecht zijn, niet kloppen en die afbreuk doen aan die zaken waar het in essentie om gaat, namelijk: goed functioneren.

Marrit kreeg een veelvoud aan labels en stoornissen opgeplakt

Ik moet denken aan Marrit. Ze is nu 36 jaar en deze week sprak ik met haar. Ze vertelde dat ze op haar tweede al Pinkeltje-boeken las. Niemand geloofde dat. Marrit had op de basisschool moeite met rekenen en er werd dyscalculie vastgesteld. Bovendien zou ze leerproblemen hebben. De klas heeft Marrit buitengesloten en zelfs de leerkrachten deden eraan mee. Marrit werd gepest en ze werd heks genoemd. Niemand wilde met haar spelen. Ze miste totaal de aansluiting. Marrit ging verbaal van zich afbijten en soms ging ze fysiek bijten. Vanwege haar gedrag werd ze naar het speciaal onderwijs doorverwezen.
Op jonge leeftijd werd ze opgenomen in een psychiatrische inrichting en ze kreeg antidepressiva voorgeschreven. De labelfabriek had het druk ondertussen. We hebben samen de lijst eens opgemaakt en het was een hele koffer vol. Labels als ADD, ADHD, autisme, PTSS en ambivalente hechtingsstoornis.
Marrit blijkt hoogbegaafd te zijn. En wellicht is er een intelligentiekloof tussen verbaal en performaal. Marrit heeft een hoog verbaal IQ en dat zegt veel over het denken in woorden en het verbale geheugen. Zij is taalgevoelig, denkt snel en heeft een ruime woordenschat. De verbale intelligentie is een aardige voorspeller voor schoolse resultaten. Zij had alleen moeite met planning en organisatie. Marrit kreeg niet de begeleiding die ze nodig had. Ze had geholpen moeten worden met structuur, organisatie, planning, opdrachten opdelen in overzichtelijke stappen. Nu werd ze naar een school gestuurd waar ze niet paste. Nu kreeg ze hulp waar ze niet mee geholpen was, waardoor de vraagstukken erger werden in plaats van dat ze er iets aan had.

Herma: ‘Ze kijken me soms aan alsof ik een botsauto ben’

Zo kwam ik in gesprek met Herma. Inmiddels is ze 69 jaar. Ze deed een IQ-test en daar kwam uit dat ze een hoog IQ heeft. Op school liep ze vast. Ze miste de aansluiting. Daarom ging ze onderpresteren en kwam terecht op een MBO-opleiding. Op het werk was ze niet gelukkig. Nu is ze zichzelf gaan begrijpen. Ze herkent zich in hoogsensitief en hoogbegaafd, in de creatieve denker en in de beelddenker. Ze herkent zich in de associatieve denker die snel schakelt en daardoor vaak onbegrepen is.
Nu ze weet dat ze hoogbegaafd is vallen er kwartjes. Ze heeft nog een lange weg te gaan met het opruimen van haar innerlijke erfenis en inboedel om zich positief op de toekomst te richten.

Bram: ‘Dat je me begrijpt maakt me al emotioneel’

Ik sprak met Bram. Bram is hoogopgeleid in de techniek en collega’s omschrijven hem als bot in de communicatie of te direct. Het zorgt er zelfs voor dat hij bepaalde functies niet krijgt omdat er beeldvorming is ontstaan over hem. Bram is hoogbegaafd en denkt snel, ziet meteen de verbanden en komt tot de kern. Soms is hij ongeduldig en heeft hij geen zin om het voor de vierde keer uit te leggen. Dat breekt hem op in de beeldvorming. Maar de labeltjes die Bram krijgt kloppen niet. Bram is niet bot maar zelfs een hartelijke, warme persoonlijkheid. Toen ik dat tegen hem zei brak hij: ‘Dat je me begrijpt en aanvoelt, doet me al zo goed’.